فى يوم السادس من أكتوبر 2013 ، فى معسكر السلام ، كنت خايف يفوتنى أول أسبوع فى الجامعة ، بعدين أيمن قالى متخافش ، أول أسبوع ده بيبقى Lecture Week. لغاية دلوقتى أنا خايف يفوتنى ال Lecture Week ، بس بتاع السنة الى بعدها.

فى يوم السادس من أكتوبر 2013 ، صلينا قيام ليل كلنا. بعدها واحد تساءل بسخرية “مين بقى الى هيصلى بينا التراويح فى رمضان؟!” و ضحكنا كلنا لأن ذلك بالطبع شئ مستحيل الحدوث “احنا فين و رمضان فين ، بعدين أكيد هيطلعونا عشان معملناش حاجة.”

يوم وقفة عيد الأضحى قلنا أكيد هيطلعونا عشان العيد. أكيد مفيش قسوة و تبلد لدرجة إنك تبعد ناس عن أهلهم فى العيد بذات و انت متأكد انهم معملوش حاجة ، دلوقتى برضه لسه بنتساءل لو ممكن يعملوا عفو فى العيد ، بس عيد الفطر.

أول ما اتحبسنا كنا بنقول تخيلوا لو خدنا حكم سنة و لا حاجة و لبسنا أزرق ، و نضحك عشان طبعا ده مستحيل.
دلوقتى بندعى ربنا مناخدش إعدام.
أول ما اتمسكت كنت مرعوب تفوتنى أول سنة فى هندسة.
دلوقتى مش عارف هعرف أدخل كلية من الأساس و لا لأ.

أول ما اتمسكت كنت بحب مصر.
دلوقتى لسه بحبها. بس هى اللى مبتحبنيش.

عبدالرحمن الجندى – 18 سنة
يقضي العيد الثالث له في سجون الظلم